Serious business

Ik ben hier natuurlijk niet gekomen om alleen maar coole tripjes te maken en de grote stad te verkennen. Er moet ook wat gebeuren. Werken in het hostel en uiteindelijk een onderzoeksrapport voor school schrijven. Afgelopen week ben ik begonnen met werken bij de receptie. Het is heel anders dan ik gewend ben. Receptie werk betekent hier, hele dag achter de balie staan en mensen inchecken, uitchecken, verblijven verlengen en wifi verkopen. Het liefst ren ik de hele dag heen en weer, dan vliegt een dag zo voorbij. Stil staan op de receptie is eigenlijk veel vermoeiender. Maar zodra je wat mensen kent, vermaak je je ook wel.

Je zou denken dat die werkzaamheden een pies of een koekie zouden zijn. Maar dat is nog best lastig als je bedenkt dat er een week (5werkdagen) training voor staan. Dag 3 zag ik het niet meer zitten en dacht ik serieus, welke malloot heeft dit systeem bedacht. Het is zo ingewikkeld! Maar oké, alles valt te leren. Dus inmiddels heb ik ook dit systeem grotendeels in de macht. Het hostel is veel groter dan wat ik had verwacht. Met 8 verdiepingen in dit gebouw kun je ook behoorlijk wat mensen kwijt natuurlijk. Er is een capaciteit van ongeveer 300 mensen, verdeeld over 12, 10, 8, 6 en 4 persoonskamers, daarnaast zijn er ook een aantal privé kamers. Op de eerste verdieping is een kroeg, elke dinsdag pizza avond. Dat betekent, gratis pizza voor ons! Op de zevende verdieping is de keuken. Daar is het tussen 18:00 en 20:00 gegarandeerd druk. Er zijn vier verschillende fornuizen, een hele grote werkbank, waar je aan de ene kant zit te eten en aan de over kant kun je kijken hoe andere mensen aan het klunzen zijn. Bovendien is er rondom de keuken een dakterras, echt super chill om daar te eten. Om je heen zie je dan eigenlijk alleen maar gebouwen, 's avonds al die lichtjes zijn heel cool.

Van mezelf hou ik al heel erg van eten. Nou dan moet je niet in de grote stad zitten, hier ruik je alleen maar eten. De hele dag door heb ik honger. Gelukkig kan ik me er toe zetten om elke dag voor mezelf te koken. In de fantastische keuken waar je geluk hebt als er een bord is en bestek. Waar je wokpannen hebt zonder steel. Pannen zonder deksel. Kookplaatjes die twee standen hebben (uit of vol gas). Maar het is altijd lachen om te zien hoe iedereen zit te klooien. Of de mussen die naar binnen vliegen en eten jatten van anderen. Tenzij het van jezelf is.. Bovendien heb je altijd iemand om mee te praten.

Ik kijk ook telkens mijn ogen uit als ik over straat loop. Als in Groningen de stoplichten voor fietsers op groen gaan, gaat iedereen tegelijk alle richtingen op. Hier heb je hetzelfde idee, maar dan met voetgangers. Honderd mensen op dezelfde tijd op dezelfde plaats. Ik blijf me verbazen. Hetzelfde geldt voor de rotondes. Als ik de weg wil oversteken, kijk ik ook altijd de verkeerde kant op, aangezien auto's aan de linkerkant rijden. Ik kijk eerst naar links, dan naar rechts, in plaats van andersom. Zo gek dat ze dan ineens van de andere kant komen.. In principe kan ik dan dus twee keer aangereden worden.

Gelukkig heb ik al wat tijd om wat dingen te ondernemen. Zo ben ik met Koen (een studiegenoot die nu ook stage loopt in Auckland) naar One Tree Hill geweest. Er lopen schaapjes rond en het was een behoorlijke klim. Maar als je eenmaal boven bent, kun je genieten van een prachtig uitzicht. Het is apart dat Auckland, een stad met 1,5 miljoen mensen zoveel natuur heeft. Boven vanaf de Hill heb je een super uitzicht van de stad, terwijl er achter zoveel natuur ligt. In een dal lagen heel veel keien, een archeologisch gebeuren. Koen en ik hebben even ons best gedaan en ons uitgesloofd voor het vriendje en vriendinnetje thuis. Na anderhalf uur hadden we hun namen gevormd en een hartje erbij gelegd. Toen weer naar boven gelopen voor de foto natuurlijk! So sweet..

Vandaag zouden we Mount Eden bezoeken, maar het weer is nog wispelturiger dan in Nederland, dus die hebben we voorlopig maar even geschrapt. Van storm, tot stralende zon, tot regen, tot harde wind, tot zacht lente weer, in een half uurtje tijd, dat wisselde de hele dag door. Vandaag een dagje even bij kunnen komen dus en kunnen skypen met Nederland. Leuk in de ochtend geskypet met Peter die terug kwam van tentfeest, altijd lachen. Daarna nog met papa geskypet. Leuk detail dat iedereen hier op de gang zit te skypen. Wel aardig aangezien je kamergenoten niet naar je gelul hoeven te luisteren. Maar soms heb je echt happy hour op de gang en zit je met tien man verspreid op de gang haha.

Heel leuk dat ik zoveel leuke reacties krijg op mijn reis hier en wanneer ik mijn volgende blog weer schrijf. Soms kijk ik het filmpje nog even die Harm Jan mij stuurde toen ik het vliegtuig in stapte. Mijn super cutie nichtje Celine die me veel plezier wenst! Zo lief!! Want natuurlijk mis ik de mensen thuis ook wel een beetje. Altijd leuk als je dan even kan skypen. Mocht je ook met mij willen skypen; astridbruursema is mijn accountnaam. :) Ik hou jullie op de hoogte van mijn belevenissen!

Hier is het bedtijd, morgen weer een nieuwe werkdag. Welterusten voor mij, fijne zondag Nederland!

Liefs!