First day
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
12 September 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Mijn koffer is niet kwijt geraakt, mijn schoenen zijn er allemaal nog, ik heb een bed, leuke roomies en ik heb Wifi. Prima reis! Maar er ging nog wel wat aan vooraf..
Maandagavond heb ik een erg leuk afscheidsfeestje gehad en genoten van iedereen die erbij was. Niet leuk als je beseft dat je ze voor een lange tijd niet zal zien, maar dat idee had ik even uitgezet. Gewoon genieten dacht ik. De avond voor mijn vertrek toch nog wat laatste spulletjes in mijn koffer gepropt en dingen over hoop gehaald. Mama, Wolter, Peter en ik vertrokken woensdag vroeg (05:00) richting het station omdat we geen risico wilden nemen ivm eventuele spits enzo. Tamara kon helaas niet mee om mij weg te brengen, maar is wel helemaal naar Steenwijk gereden om mij nog een dikke knuffel te geven en uit te zwaaien. Super lief! Greet ging natuurlijk ook mee om mij uit te zwaaien. Leuk kaartje heb ik gekregen die ik pas in het hostel mocht openen. Bedankt Greet! Het vertrek was wel pittig, op een gegeven moment moet je toch echt naar de gate, terwijl je eigenlijk nog niet wil.
Het vliegen viel me mee. Het eerste stuk was een lange zit, ik zat tussen twee Franse stellen in. Maar binnen een uur hadden we de eerste maaltijd al, dus dat was prima. Daarnaast hadden ze zelfs wijn in het vliegtuig, die er overigens wel echt inhakte, dus heb hem maar voor de helft opgedronken. Ze waren heel lief en kwamen telkens met allemaal hapjes en tussendoortjes langs. Na dertien uur vliegen, kwam ik in Kuala Lumpur, de mannen die daar stonden zeiden tegen mij dat ik mijn koffer moest ophalen, ook als ik overstapte. Dat vond ik gek, want ik geloof dat dat meestal automatisch gaat als je overstapt. Maar goedgelovig als ik ben, achter me koffer aan gegaan. Na zes detectiepoortjes en, vijf kilometer lopen en twintig mannen te hebben gevraagd, was ik eindelijk bij de bag claim. Daar zei een vriendelijke meneer dat mijn koffer allang in het volgende vliegtuig was. (Dat hoopte ik dan maar!) Dus, hele rit weer terug richting de gate en ik had nog even tijd om me op te frissen.
De tweede vlucht zat ik bij het raam naast een Engelse jongen, ik was direct in slaap gevallen, gelukkig heeft hij me wakker gemaakt toen het ontbijt kwam. Het scherm voor mij was kapot, maar dat was niet erg want ik heb redelijk geslapen en wat gelezen. Na tien uurtjes kwam ik aan in Auckland. En bij de bag claim kwam die groene rakker eindelijk tevoorschijn! Mijn koffer was ook veilig aangekomen :) Ik werd opgewacht door Sunny, the taxidriver. Hij sleepte mijn koffers mee, dat hoorde ik niet te doen. Daarnaast stond ik aan de verkeerde kant van de auto, Want ik moest natuurlijk links zitten. Erg raar als je een afslag of een rotonde neemt dat het stuur aan de verkeerde kant zit.. Ik werd voor de deur van het hostel afgezet, dus dat was dikke prima.
Ik kreeg de sleutel van de kamer, ik wist dat het een gemeenschappelijke kamer was, maar altijd afwachten of je verwachtingen kloppen. Het was donker toen ik aan kwam (01:00) en ik wist niet of er iemand was, dus ik zei heel voorzichtig, 'Hello, is there anyone?'. Geen reactie, op zoek naar het lichtknopje. Wat ik toen zag, valt niet te omschrijven. Een dikke chaos van acht stapelbedden en het was niet duidelijk of ze allemaal bemand waren. Uiteindelijk dacht ik het bed dat voor mij bedoeld was, had herkend. Er hingen ballonnetjes bij. Lakens waren zoek, handdoeken vond ik niet, Wifi deed het niet (ik wilde echt even whatsappen en laten weten dat ik er was) en ik wist niet waar de douches waren. Zie het als een nachtelijke speurtocht! Nu kan ik er om lachen, maar gister voelde ik me aardig 'lost'. Rond 4:00 kwamen mijn roommates drunkie thuis, ze waren een avondje op stap geweest. Leuke eerste indruk om jullie dronken mee te maken! Daarna was het lastig om in slaap te vallen, dronken mensen snurken, stapelbedden wiebelen en veel geluid van de stad. Handig dat je rond die tijd wel kunt appen met je vrienden in Nl (het was avond in Nl).
De volgende morgen had ik maar één gedachte, ik heb zin in eten, heel veel zin. Waar kan ik dat krijgen? Ik ben erop uit gegaan om wat te scoren. Toen ik naar buiten stapte, dacht ik wow! Ik zit midden in de stad! Ik moest een straat oversteken en zag echt een super grote straat met vierbaansweg enzo en dure winkels. Dat had ik niet gemerkt toen ik snachts aankwam en voor de deur werd uitgezet. Ik had s middags een afspraak bij het stagebureau voor wat algemene informatie. Handig, ik kon de stad een beetje bekijken én ik had een doel. En alles ging verbazingwekkend goed! Met dank aan de prachtige omschrijving van Ricky om er met het ov te komen. Na de afspraak kon ik de halte om terug te komen even niet vinden, maar het strand wel! Het was erg regenachtig en koud. Máár ik ben wel twee minuten bij het strand geweest (wat leuks om te vertellen voor thuis enzo hihi).
Het is even wennen om met zijn zessen op deze kamer te zitten, maar eigenlijk is het ook wel weer gezellig. In een plaats waar je niemand kent, wil je ook niet alleen zitten. Ohja en Nico, ik heb even wat gecheckt; het water in de wc en wasbakjes draait echt de andere kant om aan de andere kant van de wereld. ;-)
Best een heel verhaal voor twee dagen vliegen en een dag Auckland. I'm sorry!
Liefs, Astrid
Maandagavond heb ik een erg leuk afscheidsfeestje gehad en genoten van iedereen die erbij was. Niet leuk als je beseft dat je ze voor een lange tijd niet zal zien, maar dat idee had ik even uitgezet. Gewoon genieten dacht ik. De avond voor mijn vertrek toch nog wat laatste spulletjes in mijn koffer gepropt en dingen over hoop gehaald. Mama, Wolter, Peter en ik vertrokken woensdag vroeg (05:00) richting het station omdat we geen risico wilden nemen ivm eventuele spits enzo. Tamara kon helaas niet mee om mij weg te brengen, maar is wel helemaal naar Steenwijk gereden om mij nog een dikke knuffel te geven en uit te zwaaien. Super lief! Greet ging natuurlijk ook mee om mij uit te zwaaien. Leuk kaartje heb ik gekregen die ik pas in het hostel mocht openen. Bedankt Greet! Het vertrek was wel pittig, op een gegeven moment moet je toch echt naar de gate, terwijl je eigenlijk nog niet wil.
Het vliegen viel me mee. Het eerste stuk was een lange zit, ik zat tussen twee Franse stellen in. Maar binnen een uur hadden we de eerste maaltijd al, dus dat was prima. Daarnaast hadden ze zelfs wijn in het vliegtuig, die er overigens wel echt inhakte, dus heb hem maar voor de helft opgedronken. Ze waren heel lief en kwamen telkens met allemaal hapjes en tussendoortjes langs. Na dertien uur vliegen, kwam ik in Kuala Lumpur, de mannen die daar stonden zeiden tegen mij dat ik mijn koffer moest ophalen, ook als ik overstapte. Dat vond ik gek, want ik geloof dat dat meestal automatisch gaat als je overstapt. Maar goedgelovig als ik ben, achter me koffer aan gegaan. Na zes detectiepoortjes en, vijf kilometer lopen en twintig mannen te hebben gevraagd, was ik eindelijk bij de bag claim. Daar zei een vriendelijke meneer dat mijn koffer allang in het volgende vliegtuig was. (Dat hoopte ik dan maar!) Dus, hele rit weer terug richting de gate en ik had nog even tijd om me op te frissen.
De tweede vlucht zat ik bij het raam naast een Engelse jongen, ik was direct in slaap gevallen, gelukkig heeft hij me wakker gemaakt toen het ontbijt kwam. Het scherm voor mij was kapot, maar dat was niet erg want ik heb redelijk geslapen en wat gelezen. Na tien uurtjes kwam ik aan in Auckland. En bij de bag claim kwam die groene rakker eindelijk tevoorschijn! Mijn koffer was ook veilig aangekomen :) Ik werd opgewacht door Sunny, the taxidriver. Hij sleepte mijn koffers mee, dat hoorde ik niet te doen. Daarnaast stond ik aan de verkeerde kant van de auto, Want ik moest natuurlijk links zitten. Erg raar als je een afslag of een rotonde neemt dat het stuur aan de verkeerde kant zit.. Ik werd voor de deur van het hostel afgezet, dus dat was dikke prima.
Ik kreeg de sleutel van de kamer, ik wist dat het een gemeenschappelijke kamer was, maar altijd afwachten of je verwachtingen kloppen. Het was donker toen ik aan kwam (01:00) en ik wist niet of er iemand was, dus ik zei heel voorzichtig, 'Hello, is there anyone?'. Geen reactie, op zoek naar het lichtknopje. Wat ik toen zag, valt niet te omschrijven. Een dikke chaos van acht stapelbedden en het was niet duidelijk of ze allemaal bemand waren. Uiteindelijk dacht ik het bed dat voor mij bedoeld was, had herkend. Er hingen ballonnetjes bij. Lakens waren zoek, handdoeken vond ik niet, Wifi deed het niet (ik wilde echt even whatsappen en laten weten dat ik er was) en ik wist niet waar de douches waren. Zie het als een nachtelijke speurtocht! Nu kan ik er om lachen, maar gister voelde ik me aardig 'lost'. Rond 4:00 kwamen mijn roommates drunkie thuis, ze waren een avondje op stap geweest. Leuke eerste indruk om jullie dronken mee te maken! Daarna was het lastig om in slaap te vallen, dronken mensen snurken, stapelbedden wiebelen en veel geluid van de stad. Handig dat je rond die tijd wel kunt appen met je vrienden in Nl (het was avond in Nl).
De volgende morgen had ik maar één gedachte, ik heb zin in eten, heel veel zin. Waar kan ik dat krijgen? Ik ben erop uit gegaan om wat te scoren. Toen ik naar buiten stapte, dacht ik wow! Ik zit midden in de stad! Ik moest een straat oversteken en zag echt een super grote straat met vierbaansweg enzo en dure winkels. Dat had ik niet gemerkt toen ik snachts aankwam en voor de deur werd uitgezet. Ik had s middags een afspraak bij het stagebureau voor wat algemene informatie. Handig, ik kon de stad een beetje bekijken én ik had een doel. En alles ging verbazingwekkend goed! Met dank aan de prachtige omschrijving van Ricky om er met het ov te komen. Na de afspraak kon ik de halte om terug te komen even niet vinden, maar het strand wel! Het was erg regenachtig en koud. Máár ik ben wel twee minuten bij het strand geweest (wat leuks om te vertellen voor thuis enzo hihi).
Het is even wennen om met zijn zessen op deze kamer te zitten, maar eigenlijk is het ook wel weer gezellig. In een plaats waar je niemand kent, wil je ook niet alleen zitten. Ohja en Nico, ik heb even wat gecheckt; het water in de wc en wasbakjes draait echt de andere kant om aan de andere kant van de wereld. ;-)
Best een heel verhaal voor twee dagen vliegen en een dag Auckland. I'm sorry!
Liefs, Astrid
-
12 September 2014 - 12:35
Ellie En Rudi:
sjiezus wat heb je al wat meegemaakt in de eerste uren en wat een rare actie van die mannen om je achter je koffer aan te sturen. niet leuk!
En grappig dat het water de andere kant op draait, dat wist ik ook niet.
Ik kan me voorstellen dat er eerst nog niet zoveel van slapen komt met al die indrukken.
Leuk verhaal astrid en grappig beschreven.
Leuk idee om er een boek van te maken? Astrid in Auckland?
Liefs Ellie en Papa -
12 September 2014 - 17:01
Yvonnehuizing:
Hey astrid, leuk zon reisverslag. Fijn dat je goed aangekomen bent. Succes met je stage en maak er een onvergetelijke tijd van.
Gr yvonne -
12 September 2014 - 22:09
G.J.G.A.Ekhart:
Leuk zo.Ik ga je veel volgen.Maak er wat van geniet en leef intensief.Een half jaar is zo om.De opgedane ervaringen nemen ze je nooit meer af. Vr Gr G.J.G.A.Ekhart -
12 September 2014 - 22:39
Anneke Dassen:
fijn dat je een goede reis hebt gehad, veel plezier met je kamergenoten en straks met je werk. -
13 September 2014 - 07:35
Karin Sevink:
he die astrid,hier kon ik vroeger van dromen,en jij maakt ze waar,heel veel plezier daar
-
13 September 2014 - 19:04
Beunie:
Leuk om te lezen Astrid! Geniet ervan :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
